venerdì 11 dicembre 2009

De ite mi lamento?

Di che cosa mi lamento?

La serenità di Migone si capisce leggendo questa poesia. Scrive di essere grato, ha moglie e figli e tanto amore.
Allegria e buon umore regnano a casa sua…
Ha sempre dato un buon esempio, come padre e come lavoratore.
Proprio per questo è sicuro che quando non ci sarà più, gli porteremo i fiori nella tomba e gli faremo onore.
A proposito…domani porto i fiori a babbo e a mamma, dato che li pure ho sognati! M. Grazia


De ite mi lamento?

So tantu grattu e no mi lamento,
non tenzo penas mannas nen fstizos;
tenzo muzer’e fizos
comente so vivinde mi cuntento.

De viver menzus non p ot’isperare,
adia a ruer in tentazione
ca sa perfezione
non si podet nemancu disizzare.

Vivo serenament’in tant’amore
chi hat sempre regnadu in domo mia
e pro tant’allegria
impegno su meu bon’umore.

Eo in domo mia so padronu
sempet hapo dadu bon’esempiu
hapo sempet adempiu
a su dovere de unu babu onu.

Totu custu mi faghet piaghere
chi tenza sa famiglia in tant’onore;
si pesat cun amore
si tiran bene marid’e muzere.

A fizos mios tenzo tant’affettu,
sun allevados sanos e fieros,
issos puru sinceros:
mai m’hana mancadu de rispettu.

E de tantu trabagliu mind’onoro;
s’anima mi nobilitat ei custa
est ricumpensa giusta
pro sas personas de bonu decoro.

Nisciunu podet narre chi mandrone
sia istadu, e hapo tribagliadu
ca so abituadu
e lu fatto cun tanta passione.

E totu hapo fattu a balentia
e faghere cheria chi sa cantu,
hap’adempidu tantu,
affiancadu cun muzere mia.

E forsis mai mi di a istancare,
si sa sorte mil’esset favorida
nessi un atera vida,
seguru no m’adiat a bastare.

Poi tantos proggettos,tanta gherra,
su destinu s’imponet e seguru
chi mi nde leat puru
ma una ia lasso in custa terra.

E sos eredes cert’han haer cura
de laudar’e mi fagher sos onores,
nessi unu mazzu è frores
m’han a battire a sa sepoltura.
Pera Austinu Sanna Migone

Nessun commento:

Posta un commento